Dag 180 t/m 202 Guinee Bissau en Conakry

Hallo allemaal,

De tijd vliegt voorbij, het is al ruim 3 weken geleden dat we in Banjul een verslag schreven en we zijn al een half jaar weg! Alles gaat nog steeds goed, het klinkt misschien een beetje raar maar we hebben echt letterlijk en figuurlijk de wind in de rug.We hopen dat het bij jullie ook goed gaat.
In The Gambia hadden we een dipje dat verdween als sneeuw voor de zon toen we bij de Dutch Whale Bar aankwamen en werden verwelkomd met patatten en kroketten. Verder maakte de gezelligheid bij Joost en August veel goed. Na 3 weken is het dan moeilijk afscheid nemen en met pijn in ons hart fietsen we op woensdag 10 mei 2006 richting de Senegalese grens.

Dag 180; 10-05-2006
Kololi - Diouloulou
Het gebied in Senegal ten zuiden van Gambia is veelbesproken. We zijn er verschillende keren voor gewaarschuwd dat het niet veilig zou zijn; maar het blijkt er erg rustig en ontzettend mooi. De omgeving is hier groen en dichtbegroeid. De mensen zijn hier weer vriendelijk en rustig. Niemand die achter ons aankomt om geld te vragen of om iets te verkopen. Op een heerlijk stil plekje aan een rivier kunnen we de tent opzetten. We komen helemaal tot rust.
Dagtot: 58 km
Totaal: 9221 km

Dag 181, 11-05-2006
Diouloulou – 12 km na Ziguinchor
Langs dichte begroeiing en over heuvels gaat de weg door de Casamance, het mooiste gebied van Senegal. In een klein plaatsje lunchen we en `s middags komen we in Ziguinchor aan. Dit is een rommelig stadje; vlak voor de grens met Guinea Bissau.
Dag tot: 94 km
Totaal: 9316 km

Dag 182 en 183; 11 en 12-05-2006
12 km na Ziguinchor – San Vincente – Balu - Bissau
Vandaag weer een grensovergang. De grens naar Guinea Bissau is erg rustig. We ontbijten er en kijken rustig rond. Men spreekt hier Portugees, dus we verstaan niemand.
De weg is goed, er staan miljoenen cashewbomen en we fietsen weer door een haag van groen. De atmosfeer in dit land is geweldig. We zijn er meteen op ons gemak. Vriendelijke, enthousiaste mensen en geen troep op straat (wat duidt op een arm land, jammergenoeg)
Via San Vincente en Bula komen we in Bissau aan.
Bissau is de hoofdstad, het doet wat dorps aan. Er wonen ongeveer 700.000 mensen en na de oorlog, 1998-1999, is er niet veel meer opgebouwd .
In Bissau kunnen we bij Jan terecht. Hij heeft nog wel een kamer vrij waar we kunnen slapen.
Hij is druk bezig met de organisatie van een wandelmars van 25 km die de volgende dag plaatsvindt. Of we mee willen lopen. Natuurlijk doen we dat. Het zal wel even lastig zijn om na 6 maanden op de fiets ineens 25 km te wandelen.
Jan organiseert de marsen om te trainen voor de Nijmeegse 4-daagse en ook om de jongeren van Bissau te `vermaken` en met elkaar bezig te laten zijn. Er lopen meestal zo`n 2000 mensen mee.
Totaal: 9461 km

Dag 184; 14-05-2006
Volta de Bissau, 25 km
Om half 5 staan we op. We diepen de wandelschoenen uit de fietstas en om half 6 wandelen we met Jan naar de start. De groep blijkt al weg te zijn. Het is nog pikdonker. Rond 7 uur is het licht en kunnen we beter zien dat er toch wel veel mensen op de been zijn. Het is speciaal om zoiets in Afrika te zien.
Ik voel ondertussen de blaren al op m`n hielen en we hebben nog 15km te gaan!
Om 11 uur zijn we bij de finish en krijgen we een echte medaille, da`s een mooi souvenir naast de blaren…
`s Middags gaan we mee naar het strand om te picknicken. We zijn met 15 man en de meeste zwarte jongens willen zwemles van Coen. Het is een erg grappig gezicht om al die brede jongens in het water te zien spartelen. Ze hangen de hele middag om Coen zijn nek. s`Avonds vallen we om half 8 in slaap.

Dag 185 – 190, 15 t/m 20-05-2006
Bissau – Gabu – Kamaby
De volgende dagen in Bissau gebruiken we om een visum voor Guinea Conakry en Nigeria aan te vragen. Dat gaat allemaal heel makkelijk.
De nationale televisie van Bissau wil nog een interview met ons. Dinsdag 16 mei komen ze langs en de volgende avond wordt het op televisie uitgezonden.
Woensdag kunnen we verder fietsen. We gaan naar het oosten, langs de weg cashew- en mangobomen. De cashewnoot groeit onder een vrucht die lijkt op paprika. De vruchten zijn zoet en worden leeggezogen. Van het sap wordt ook wijn gemaakt omdat het al na 2 dagen gaat gisten. De zoete lucht hangt overal.De mango`s worden om onze oren gesmeten.
De grensovergang naar Guinea Conakry is erg rustig. De asfaltweg is er niet meer en we fietsen over een rode zandpiste. Het wordt steeds heuvelachtiger. We leren wat Amerikanen kennen die hier zijn voor 'ontwikkelingshulp'. Zij vinden het leuk dat we langskomen, want ze zijn vaak alleen in een klein huttendorp met alleen maar Afrikanen. Wij vinden het natuurlijk ook leuk om hun verhaal te horen.
Totaal: 9775 km

Dag 192 t/m 202, 22 mei t/m 1 juni 2006
Koundara - Labe - Pita - Dalaba - Mamou - Kindia - Conakry
Het gebied waar we doorheen gaan fietsen heet Fouta Djalon, er zijn toppen van net over de 1000 meter. Terwijl we aan het fietsen zijn hebben we helemaal niet meer het idee dat we Afrika zijn. Het lijkt wel een beetje op de Ardennen. Het is prachtig en we genieten met volle teugen, ook al is de weg vaak bar slecht. Er zijn vaak genoeg dorpjes waar we in de school kunnen overnachten. Buiten slapen gaat niet meer want het regenseizoen is aangebroken. Dat betekent dat het veel en hard regent, met onweer en windvlagen. Vaak regent het 's nachts, een enkele keer overdag en dan moeten we schuilen onder een rieten dakje.
Vanaf Labe is er weer een mooie asfaltweg, gelukkig is er nog niet veel verkeer.
Na een paar dagen ben ik beroerd, misschien iets verkeerd gegeten of het water is veranderd met het regenseizoen. We weten het niet. Ik ben 2 dagen niet helemaal in orde, maar ik kan nog wel fietsen. Voorzichtig met eten en na 2 dagen voel ik me weer topfit. Het valt allemaal reuze mee. Als je bedenkt in wat voor troep we soms rondlopen en wat voor water we drinken, mogen we absoluut niet klagen over onze gezondheid. Zie ook de foto's, we zien er nog goed uit!

Voor ik het vergeet, er staat een link naar foto's op de website:
www.wereldfietser.waarbenjij.nu

De laatste 50 km naar Conakry is verschrikkelijk. Veel verkeer, een smalle straat en alleen maar troep en uitlaatgassen. Coen vindt het prachtig, ik wat minder. Ik heb nu ook m'n 2e lekke band. Valt ook al mee.
In Conakry is het lastig om een slaapplaats te vinden, er is in de hotels niet eens stromend water, en dat was nou net waar we het meeste behoefte aan hadden!
Na lang zoeken, wachten, komt ons dan toch weer een mooi, gratis plekje aanwaaien bij de katholieke missie. Een warme douche en een slaapkamer voor onszelf. We kunnen zelfs wel een paar dagen blijven.
In deze paar dagen in Conakry halen we het visum voor Ivoorkust. Vandaag hebben we de ambassade van Sierra Leone en Liberia bezocht, maar omdat het visum voor Sierra Leone erg duur is, besluiten we om direct naar Ivoorkust te gaan. De afstand naar de grens met Ivoorkust is nu nog ongeveer 1000 km.
Totaal: 10459 km

Waarschijnlijk gaan we morgen verder. We moeten 200km over dezelfde weg terug en dan buigen we af naar het zuiden (voor diegene die de kaart bij de hand heeft) richting Faranah.