Dag 117 t/m 135: Mauritanie

Hallo allemaal,

We vinden het heel leuk iets van jullie te horen. We lezen jullie mails en berichten met veel plezier.

Met ons gaat alles erg goed. We zijn nu in St. Louis, Senegal. We zijn de woestijn (Westelijke Sahara en Mauritanië) goed doorgekomen. We blijven nu een paar dagen in St. Louis om bij te komen en bij te drinken.

Hieronder treffen jullie ons verslag van Laayoune (Marokko) via Nouakchott (Mauritanië) naar St. Louis (Senegal). Dag 117 t/m 135, 8 tot 26 maart 2006.
Totale kilometers van Laayoune naar St. Louis: 1717km
Totaal tellerstand nu: 7459km

In Laayoune treffen we Salva, een Spanjaard die ook met de fiets probeert naar Zuid Afrika te komen. Samen fietsen we de woestijn in en gaan in het zand overnachten. Gelukkig is er een zeer mooie asfaltweg. De volgende dag raken we Salva kwijt. Hij fietst maximaal 100km en wij willen wat sneller door dit zandlandschap. We genieten van het landschap en de wind die ons naar het zuiden blaast. We fietsen elke dag tussen de 163 en 186km per dag.

Er zijn bloemen die erg sterk en lekker ruiken naar honing. Diënne wil er zelfs wat op het brood doen! Zandduinen, rotsachtige bergen, de zee, kliffen, kortom deze woestijn is prachtig en absoluut niet saai.

Om de (max.) 150 km zijn er tankstations/restaurants waar we water en brood bijvullen.
Onderweg slapen we in lege restaurants en bij mensen. Er zijn door de Marokkaanse overheid dorpen gebouwd. Maar hier wil niemand wonen. Op 2 bewakers na, is het dorp leeg. Wel kunnen wij er slapen en krijgen eten.

Na 700 km komen we bij de Marokkaanse / Mauritanische grens. We komen vlak voor donker aan en kunnen in een, door toeristen achtergelaten, caravan slapen.

De volgende ochtend is het grenspersoneel erg vriendelijk. Eerst naar de politie (formuliertje invullen), dan door de douane (stempel halen) en vervolgens langs de laatste controle, iets dat op leger lijkt (paspoort overschrijven). Als laatste bijten de honden nog mijn tas lek. Nu heb ik drie lekke tassen!

Over een zanderige piste in Niemandsland komen we bij de politie van Mauritanië. Er staan 3 hutjes waarvan de eerste politie is. Daar wordt onze pas overgeschreven en gevraagd naar cadeaus. Cadeaus hebben we niet! Iets verderop kopen we ons visum. Dit gaat vlekkeloos!

De teerweg begint hier en we fietsen richting Nouakchott. Na 30km zou er een dorp komen. Wat komt zijn tenten langs de weg. Gelukkig is er wel water, maar brood heeft hier niemand! Van een Engelsman krijgen we brood. Ook krijgen we van de automobilisten onderweg veel water. We fietsen door een zandbak met af en toe duinen en hier en daar een struikje. We slapen 2 nachten in onze eigen tent. De eerste nacht slapen we bij een nomadentent. We krijgen bij aankomst direct kamelenmelk en Diënne maakt een ritje op een kameel!

Na 3 dagen fietsen in de Mauritanische Sahara, komen we aan in de hoofdstad Nouakchott. Daar verblijven we 4 dagen en rusten heerlijk uit. We krijgen informatie van Rene en Danielle, 2 Nederlanders die ook op de fiets door West Afrika en Azië reizen.
Nouakchott is een stad vol met stof en zand. Een paar hoofdwegen zijn geasfalteerd en de rest is zand. In Mauritanië, en met name in Nouakchott rijden zeer veel dikke auto’s rond, naast extreem oude barrels. Zeer luxe huizen naast tentenkampen! Het contrast hier is erg groot.

Na Nouakchott kwam de hitte. We hadden al 35 graden, maar deze liep op naar 42! We moesten er beiden even aan wennen. We drinken 7liter per dag, en hebben de hele dag een droge bek. Na 200km asfalt komen we in Rosso aan. Hier slaan we eten in om vervolgens over een dam (een piste, waarbij Coen’s tassen 3 keer van de fiets lazeren) naar Senegal te gaan. Deze dam gaat 100 km langs de Senegalrivier door een natuurpark. Er zijn wilde zwijnen, pelikanen en honderden andere soorten vogels. We kamperen 1 nacht op de dam.

Gisteren, 26-03-2006, hadden we nog 26km dam/piste te gaan naar de grens met Senegal. Om Mauritanie te verlaten moeten we aan de politieman 5 euro pp betalen. Helaas hebben we voor hem geen (smeer)geld.

Voor Senegal hebben EU-burgers geen visum nodig. Toch moeten we in totaal 40 euro betalen, zogenaamd omdat het vandaag zondag is. Voor ons geen probleem, we hebben eten en water is hier genoeg. We blijven tot maandag, want volgens de heren douaniers is het dan gratis!?! We vragen naar een plaats om de tent op te zetten. En net wanneer we beginnen met tent opzetten is ook het visum (een stempeltje in je paspoort) gratis.
De weg in Senegal is prachtig. Super teer! Senegal is tot hier savanne-achtig. Zandbodem met bomen, struiken en af en toe gras.

32km na de grens komen we is St. Louis. Via een brug gebouwd door meneer Eifel rijden we de oude Franse koloniale stad binnen. Straten zijn gepland (rechte lijnen) en de gebouwen uit 1850. Mensen zijn kleurrijker, swingender en donkerder. Dit is het beeld dat je hebt bij het woord Afrika!
Binnenkort fietsen we verder via Dakar naar Gambia.
Groeten
Diënne en Coen