Ghana, Togo, Benin en Nigeria

Reisverslag Ghana, Togo, Benin, Nigeria
Dag 242 t/m 276
10 juli t/m 14 augustus 2006
Foto\'s: www.wereldfietser.mijnalbums.nl
email Diënne: ddverkade@hotmail.com
email Coen: bikedemmer@hotmail.com


De vakantietijd is aangebroken, dus velen van jullie zullen wel lekker aan het genieten zijn van de zomer…
Wij genieten ook nog steeds. We hebben het de laatste tijd erg goed. Veel rust en luxe die we nu ook echt waarderen.
Drie weken geleden zijn we uit Accra vertrokken. We hebben daar 2 weken bij Manon en Willem-Albert kunnen uitrusten en helemaal kunnen oppeppen voor het volgende stuk Afrika.
Het moet even gezegd worden: alle Nederlanders die we tegenkomen onderweg verwennen ons enorm! Van Zuid Spanje tot en met Nigeria is dit al het geval. Enorm bedankt!

Via Togo en Benin zijn we in Nigeria terechtgekomen. In Ghana zijn we vaak gewaarschuwd voor criminaliteit in Nigeria. Een beetje zenuwachtig, met de waarschuwingen in ons achterhoofd, gaan we toch de grens over om zelf polshoogte te nemen in Nigeria, om daarna ook zelf te kunnen beoordelen…
Op dit moment zijn we weer bij Nederlanders. In het zuiden van Nigeria zijn veel oliemaatschappijen waaronder onze SHELL. Via Mathieu (Diënne\'s broer) zijn we bij Liesbeth Hofstra terechtgekomen. Zij werkt hier voor Shell/NLNG en maakt vloeibaar gas op het eiland Bonny voor de kust van Port Harcourt. Hier op het eiland genieten we weer van alle luxe om ons heen. Het is net een vakantiepark, mooie huizen en een groot zwembad. In de winkel is zelfs hagelslag te koop!!
Klein minpuntje, afgelopen vrijdag 4 augustus 2006 zijn op dit eiland 3 buitenlanders ontvoerd, en afgelopen week 10 buitenlanders in heel Nigeria!

Na Nigeria volgen vrij zeker de landen Cameroon, Gabon, Congo, Congo (Zaire), Angola, Namibië en dan Zuid Afrika. Diënne\'s ouders komen met kerst naar Zuid Afrika en dat geeft een goede motivatie om de komende maanden lekker door te fietsen naar het zuiden.

Hieronder volgt het verslag van Ghana, Togo, Benin en Nigeria.

Ghana
Dag 242 t/m 250, 10 t/m 19 juli 2006
Accra – Kpalimé (Togo)

Na 2 heerlijke weken in Accra nemen we op 18 juli afscheid van Willem-Albert. We hebben al een adres om heen te fietsen, dus dat maakt het vertrek iets makkelijker. De weg uit Accra is erg druk, na 35 km wordt het gelukkig rustiger, maar nu gaat het regenen. De regentijd is weer begonnen. Om 15.30 uur komen we bij Jonathan en Elisabeth aan. We krijgen meteen een lekkere omelet en we kunnen douchen.
De volgende dag komen we al bij de grens met Togo. Omdat we daar ook al een adres hebben proberen we daar in 1 dag heen te fietsen. Het wordt een lange dag met veel regen, heuvels, een stuk piste en een grensovergang. We kunnen Ghana snel uit, maar in Togo mogen we van de douane niet met onze fietsvlaggetjes fietsen?? Er zit niets anders op dan de vlaggen te strijken en 2 km verder weer terug te plaatsen. Het wordt hier om 18.00 uur donker en de schemer duurt heel kort. We komen net in het donker op ons adres aan en zijn van harte welkom.
Totale kilometerstand: 13.133 km

Togo
Dag 251 t/m 256, 20 juli t/m 25 juli 2006
Kpalimé – Lomé – Aneho

Het gebied rond Kpalimé moet ontzettend mooi zijn. Er is een berg en veel wandelmogelijkheden. Als wij er aankomen is het al donker en alles is in een mist van regen gewikkeld. Niets te zien dus. We gaan maar snel naar Lomé, de hoofdstad, waar we mogen logeren bij Ria. De weg in Togo is goed. De omgeving is saai, het is een graslandschap.
Ria is een Belgische, ze helpt weeskinderen en zet ziekenhuizen op in Togo. We komen er om 17.00 uur aan en kunnen meteen even lekker douchen. Om 18.00 uur ligt Diënne ziek op bed. Overgeven en diarree. Het is maar goed dat we al aangekomen zijn… Vanmiddag 2 slokken water met een raar smaakje op. Het is niet te voorspellen wanneer water niet goed is. Tot nu toe hadden we al het water zonder problemen gedronken.
De volgende dag gaat het al een stuk beter en kunnen we op visumjacht. Er is geen ambassade van Kameroen, dus hebben we het snel bekeken. Morgen kunnen we richting Benin.
\'s Middags ben ik, Diënne, weer ziek. Ik krijg koorts en ga maar vroeg naar bed. Gelukkig is Ria verpleegster en ik dus in goede handen. Wat hebben we weer geluk!
De hele nacht heb ik koorts, hoofdpijn en spierpijn. Coen is een beetje bezorgd. Ik slaap en slik wat pillen, er komt zelfs een dokter aan m\'n bed en er wordt een malariatest gedaan. Geen malaria. Met antibiotica en multivitaminen moet het maar beter worden. Na 4 dagen kunnen we weer fietsen. Alle kilo\'s die ik er in Accra heb aangegeten zijn er dubbel vanaf!
Van Togo zien we niet zoveel. Het is maar een smal landje. Verder geen bijzonderheden, de mensen zijn vriendelijk en Lomé vinden niet bijzonder. In vergelijking met Accra zijn de wegen in Lomé slecht, veel zand en klinkers. Accra is veel netter.
Totale kilometerstand: 13.368 km

Benin:
Dag 257 t/m 258, 26 juli en 27 juli 2006
Agatogbo – Cotonou – Porto Novo

Vandaag weer een grensovergang. We gaan Benin binnen. Het zijn allemaal kleine landen met makkelijke grensovergangen. Coen gaat altijd met de paspoorten het hok in en ik wacht dan buiten bij de fietsen. Vaak moeten er formulieren ingevuld worden en daarna worden de stempels gezet.
Vanaf de grens is Benin meteen anders dan Togo. Er zijn mensen in het veld aan het werk in prachtig georganiseerde moestuinen. Dit hebben we nog niet eerder gezien in West Afrika. De mensen zijn erg rustig. Zelfs als Coen een lekke band heeft komt niemand zich er mee bemoeien maar men kijkt rustig vanaf een afstand of rijdt zelfs gewoon door! Het is heerlijk als de mensen afstand nemen.
\'s Avonds kunnen we bij een priester op de veranda de tent opzetten. De tijd is een uur verschoven dus is het om 20.00 uur donker en voor ons tijd om naar bed te gaan.
De volgende ochtend zitten we om 7.30 uur op de fiets. We fietsen nu eerst naar Cotonou. Cotonou is in alles de hoofdstad, behalve officieel. Alle ambassades zijn er, brede luxe wegen, stoplichten, het is er gewoon erg netjes. We gaan onszelf een keer verwennen, we hebben geen reden om taart te eten maar wel heel veel zin. Nadat Coen zijn landelijkse ansichtkaarten gekocht heeft, installeren we ons in een aircokoude patisserie met een koffie en taart. Misschien doen we dit ook wel omdat we (onbewust) voor Nigeria van het ergste uitgaan. We zijn echt zenuwachtig om de grens over te gaan. Als we de verhalen moeten geloven worden we in de eerste kilometers al beroofd, gekidnapt en vermoord…
Na de taart fietsen we door naar Porto Nuovo, dit is wel de officiële hoofdstad. Het is een groot dorp, ooit door de Portugezen gebouwd. Het doet ons denken aan Rosso, het grensplaatsje tussen Mauritanië en Senegal. Daar was ook veel troep, de weg is slecht en er loopt veel \'grensvolk´ rond. We gaan in een hotelletje, luxe dagje vandaag! We eten eerst nog een broodje voor de prefectuur, het gemeentehuis. De mensen zijn daar zo enthousiast dat ze ons een hotelkamer aanbieden. Alleen nog even de baas vragen. We kunnen wel korting krijgen in een mooi hotel, dat eigenlijk 3x duurder is dan dat we hadden bedacht. Zelfs met de korting is het nog ver boven ons budget. Toch krijgen we uiteindelijk de kamer voor \'onze\' prijs!
\'s Nachts veel muggen, dus zetten we de binnentent op het bed op. Diënne heeft weer last van d\'r darmen en blijft rennen naar de toilet. Misschien de zenuwen???
Totale kilometerstand: 13.467 km

Nigeria
Dag 258 t/m 268, 28 juli t/m 7 augustus 2006-08-07
Porto Nuovo – Lagos – Benin City – Onitsha – Owerri – Port Harcourt – Bonny

Op de weg richting de grens zien we veel voertuigen rijden die er nogal speciaal uitzien. Het zijn brommers waarbij de bestuurder op een grote tank zit, zie ook de foto. Het duurt even voor we erachter zijn waar de karretjes voor dienen. Ze halen goedkope brandstof uit Nigeria en brengen dat naar Benin. Ze zien er grappig uit, maar ze rijden als gekken!
Na 20 km bereiken we de grens Benin – Nigeria. De douanier in Benin wil geld hebben voor een uitreisstempel, dus gaan we zonder stempel het land uit. Het is toch wel moeilijk te controleren want de vele stempels in de paspoorten staan kriskras door elkaar.
De Nigeriaanse douaniers zitten gezellig buiten aan een tafel in de schaduw. Ze lachen en zijn vrolijk. Daarbij zijn ze ook nog erg vriendelijk en behulpzaam. Als we vragen naar de veiligheid in Nigeria zijn ze erg verbaasd over de vraag. Natuurlijk is het veilig in hun land, Nigerianen zijn de aardigsten van Afrika! Okee, dat stelt ons wel iets gerust. We vertellen ze dat Nigeria in het buitenland een hele slechte naam heeft, en dat er daarom geen toeristen naartoe komen. Ze zijn verbaasd. Ze zeggen wel dat je niet \'s nachts moet fietsen en ook niet met waardevolle dingen moet gaan showen, maar dat geldt natuurlijk in Amsterdam ook!
De mannen zijn erg onder de indruk. We kunnen zelfs met hun hulp onze West Afrikaanse CFA\'s wisselen voor Nigeriaanse Naira\'s tegen een hele goede koers. Het valt reuze mee.
De customs wil ons ook nog even spreken, niet omdat we iets aan moeten geven, maar uit nieuwsgierigheid. Na een uur met grensformaliteiten en een 3 maanden visum, kunnen we het land in.
Na 500 meter is de eerste politiepost. Ze willen de paspoorten zien en alles weten over de reis. Er staan zo\'n 5 mannen met grote geweren. Coen gaat erheen en ik wacht bij de fietsen. De zenuwen gieren alweer door m\'n keel! Na een tijdje komen ze allebei naar me toe. Er is niets aan de hand. De politieman is een hoge Piet en wil mij ook wel even spreken. Gewoon gezellig, uit nieuwsgierigheid. We krijgen z\'n telefoonnummer en kunnen hem altijd bellen. Hij geeft ons een paar zakjes yoghurt die hij als smeergeld uit een auto heeft gekregen.
We kunnen verder. Na 10 meter (!) is de volgende post! Weer hetzelfde verhaal. Het is te hopen dat het niet zo door blijft gaan!

De weg naar Lagos is mooi. Het is een brede weg met middenberm en er is opvallend meer verkeer dan in andere landen. De automobilisten reageren heel enthousiast.
De verkeersregels zijn wel anders: men rijdt net zoals bij ons rechts, maar dan op de linkerbaan. Inhalen gebeurt rechts, waar wij fietsen dus… In onze ogen is het heel gevaarlijk, we moeten er even aan wennen. Later blijkt dat er zelfs helemaal geen verkeersregels zijn.
Omdat er veel olie is, rijden er ook veel tankauto\'s. Grote roestige bakken, waar de benzine bijna uit druipt! Regelmatig wordt de weg geblokkeerd door een verongelukte tankwagen die dwars op de weg ligt.
Ongeveer 30 km voor Lagos beginnen de voorsteden. Lagos is de laatste jaren zoveel gegroeid dat de stad uit z\'n voegen barst. Er is niet voor iedereen stromend water en ook de elektriciteit is meer af dan op. Onderweg komen er 2 jongens van het telefoonbedrijf achter ons rijden. Ze vragen of we echt uit Nederland komen fietsen en of ze wat voor ons kunnen doen. Omdat het al half 5 is, geven we aan dat we een plekje voor de nacht nodig hebben. Ze weten wel een zendmast met een huisje erbij, waar we kunnen slapen. Ze zullen na \'20 minutes drive\' op ons wachten langs de kant van de weg. Na 15 km hebben we 100 masten gezien, maar geen spoor van de auto van de jongens. We zijn nu 17 km voor het echte centrum van Lagos en we willen absoluut niet midden in de stad terechtkomen.
Vanaf de weg zien we tussen de krotjes een mooi huis. Daar willen we wel heen. Als we vragen hoe we er kunnen komen, vragen de mensen of we naar \'the whitemans house\' willen. Dus er woont ook een blanke, dat is helemaal mooi! We komen er en vragen aan de man, die een duitser blijkt te zijn, of we een nachtje bij hem kunnen slapen. Dat kan. We rollen ons bed uit in zijn kantoor en genieten van de emmer douche. Zijn vrouw is Nigeriaanse en hij woont er al jaren. Toen hij er net kwam wonen, stond alleen zijn huis er, nu woont hij midden in de drukte van de stad.

De volgende dag gaan we door Lagos. Het lijkt ons wel leuk om bij de Nederlandse ambassade een kopje koffie te drinken om de drukte even te ontsnappen. Die blijkt verhuist te zijn naar Abuja, de nieuwe hoofdstad.
We fietsen dwars door Lagos. Het is een \'rijke\' stad met mooie wegen, viaducten en fly-overs, hoge gebouwen en een haven. De oostkant van Lagos is veel rustiger. Ze zijn bezig met het bouwen van grote villabuurten en er is een groot winkelcentrum. Onderweg krijgen we verschillende uitnodigingen van enthousiaste Nigerianen.
In Nigeria slapen we vaak bij de mensen in de dorpen, we komen dan meestal bij het dorpshoofd, Baale, terecht. De mensen zijn erg prettig. Het is het eerste Engelstalige land waar we de mensen echt aardig en grappig vinden. Ze stellen veel vragen en blijven mooi op afstand. Vrouwen staan hier op een lager niveau, als Diënne eraan kom gaan de mannen weer weg. Het gebeurt weleens dat mannen alleen met Coen willen spreken.

In Port Harcourt, de grote olie-haven van Nigeria gaan we op zoek naar de boot die ons naar het eiland Bonny moet brengen. Volgens goed Afrikaans gebruik worden we alle kanten op gestuurd, behalve de goede.
Na een uur zijn wij het: \"Boat to Bonny? Ahh... Yes Sir, go to the next go-slow and turn straight to the right and after a small far go to left, but try straight?!?\" meer dan zat en gaan naar het duurste 5-sterren hotel van de stad, The Presidential.
Ik, Coen, vraag binnen naar de weg die mij erg duidelijk en netjes wordt uitgelegd. Buiten tref ik Diënne aan die met Hans, een Shell medewerker, staat te praten. Hans nodigt ons uit op zijn hotelkamer. Uit een telefoontje met Liesbeth op Bonny blijkt dat onze boot over 2 dagen gaat. Voor Hans is dit geen probleem en na een paar heerlijke dagen in het hotel stappen we op de boot naar Bonny.

We zijn nu een week op Bonny en worden door Liesbeth in de watten gelegt. Elke dag kunnen we naar het zwembad, er is internet, we gaan vaak uit eten, zelfs boerenkool met worst gegeten!
De Nederlanders in het kamp waren de eerste avond zo onder de indruk dat ze ons vroegen om een presentatie te houden, met foto´s en verhalen over de reis. Zij hebben een zaaltje geregeld en wij hebben een presentatie in elkaar gedraaid. Het was een geslaagde avond.

Zaterdagochtend hebben we een uitgebreide rondleiding gekregen op wat ze hier ´plant´ noemen. De plant is de constructie waarin een aantal kilometers buis is aangelegd voor het proces om LNG te maken. Eerst wordt het gas gefilterd zodat het echt schoon is en daarna wordt het afgekoeld tot -160 graden Celcius zodat het gas vloeibaar wordt. Dan wordt het in schepen over de wereld getransporteerd. De chemici die meer willen weten moeten maar even op de NLNG website kijken: www.nigerialng.com

De komende dagen willen we gebruiken om nog de nodige emails te versturen, foto´s te branden en meer van dit soort dingen. De boot staat geboekt voor vrijdag 18 augustus, dus dan ruilen we het luxe vakantieparkleventje weer in voor afzien in de jungle die Afrika heet...

Heel veel groeten en tot mails!!

Diënne en Coen