Dag 92 t/m 116 Westelijke Sahara

Reisverslag Marokko: dag 92 t/m 116, Rabat t/m Laayoune.
Totaal tellerstand: 5734 km

Hallo allemaal,

Hoe gaat het met jullie? Met ons gaat het erg goed. We zitten nu in Laayoune, in Westelijke Sahara en 1000 km voor de grens met Mauritanie. Westelijke Sahara is een gebied dat door Marokko bezet wordt. We zijn dus nog steeds in Marokko! Hier is al erg veel zand en weinig groen. Dorpen en steden worden ook minder. Water is schaars.

We waren gebleven in Rabat. We zijn nu 1300 km zuidelijker. Van Rabat fietsten we naar Casablanca. In Casablanca gaan we op zoek naar de camping om een keer privé in ons tentje te verblijven.
Tot nu toe hadden we alleen maar bij families geslapen en dat is natuurlijk heel leuk om mee te maken, maar soms ook heel vermoeiend omdat de cultuur zo anders is. Het verblijven bij families heeft als voordeel dat je de Marokkaaanse cultuur leert kennen en je je daardoor sneller thuisvoelt in een land, wat weer belangrijk is met reizen.
Op de camping zijn weer Europeanen, voornamelijk reizend per camper, en het is heerlijk om met hen te kletsen over vanalles en nog wat. We hebben zelfs nog een keer hutspot met rookworst gegeten, in de camper van Cees en Eef uit Alkmaar!

De dagen dat we fietsen, doen we zo’n 100 km, maar vaak volgt na zo’n dag weer een dag om rond te kijken of om van het heerlijke weer te genieten. Van Rabat tot Agadir hebben we het nog redelijk rustig aan gedaan. We hebben veel leuke mensen ontmoet, veel gekletst en nederlandse koffie gedronken.

Na Agadir hebben we elke dag minimaal 100km gefietst. We zijn flink opgeschoten en hebben ook het landschap zien veranderen.
In het noorden van Marokko was het voornamelijk groen met heuvels en sinaasappelbouw. Langs de kust is het vaak vlak en grassig. Overal prachtig gekleurde bloemenvelden.
Ten zuiden van Safi tot en met Agadir is het landschap meer heuvelachtig door uitlopers van het Atlasgebergte. Op de heuvels bijna geen begroeiing meer, alleen wat kleine boompjes. Dat was erg mooi om doorheen te fietsen.
Na Agadir, Tiznit en Sidi Ifni komen we in Guelmim terecht. Na Guelmim is de begroeiing weg, alleen nog gras en vele kleuren bloemen die we plukken en op het stuur zetten.
Het wordt nu echt dor, met rotsgrond. Na TanTan komen we in het woestijnlandschap terecht : zandduinen, zand op de weg en bij 25 km verschrikkelijke zijwind zand in ogen, oren, neus en mond! Gelukkig draait de weg weer en blaast de wind ons met 35 km/h naar het zuiden.
De temperatuur wordt ook hoger. Ondanks smeren met zonnebrand factor 20 verbranden we nog! Niet alleen het gezicht, maar ook voeten, armen en handen. We fietsen met lange mouwen en knopen al doeken om ons hoofd tegen de warmte en zand.

Onderweg zijn veel politie posten. De politie laat ons dan stoppen en vraagt naar het paspoort, dat ze dan helmaal overschrijven op een kladblok of een los velletje papier. Het kantoor bestaat vaak uit een motorkap of een golfplaatje met 4 poten. Met windkracht 5 of 6 moeten we dan maar hopen dat ze het paspoort goed vasthouden!
Na het overschrijven vragen ze naar onze nationaliteit en ons beroep. Het verschil in Dutch en Deutsch is moeilijk uit te leggen en ‘Koninkrijk der Nederlanden’ snappen ze vaak ook niet.
Meestal maken we van deze nood een deugd en eten we een broodje.
De politie bedoelt het vast goed, misschien worden we aangehouden omdat we per fiets reizen en dus een ‘ zwakker’ vervoer op de weg zijn, of ze zijn gewoon ontzettend nieuwsgierig!

Met onszelf gaat het goed. We zijn nog niet afgevallen en lekker ‘Hollands’ gezond. We eten veel fruit en tomaten op brood, af en toe vis en bij families krijgen we de plaatselijke hap die ook altijd lekker is. Het leidingwater is niet overal even lekker, maar nog steeds goed.
Samen gaat het ook erg goed. We zijn nog steeds erg gelukkig, erg blij dat we samen fietsen en elkaar gevonden hebben.
Heimwee hebben we ook nog niet, hoewel we af en toe wel onze dipjes hebben. We bedenken vaak genoeg hoe het in Nederland zou gaan met iedereen en soms horen we wat nieuws van andere reizigers: vogelgriep enzo…

Het is fijn om de wereld met eigen ogen te bekijken. Op de televisie komen vaak de negatieve dingen naar voren. De meeste mensen op de aardbol zijn net zoals wij, heel vriendelijk en leven hun leven.

De komende 2000km fietsen we door de Sahara en zullen weinig internet mogelijkheden hebben. Geen bericht is goed bericht zullen we maar zeggen.

Heel veel groeten
Diënne en Coen