Noord Zambia: rustig

email Diënne: ddverkade@hotmail.com
email Coen :bikedemmer@hotmail.com
foto's : www.wereldfietser.mijnalbums.nl

3 april 2007 Dar es Salaam

Hallo allemaal,
Hier is het reisverslag van het tweede deel Zambia: Noord Zambia vanaf Lusaka. Het is geschreven in Dar es Salaam, Tanzania.
Veel leesplezier en binnenkort meer!
Liefs Coen en Diënne

Reisverslag Zambia:
05-03-2007 t/m 16-03-2007, dag 479 t/m 490

Lusaka – Kabwe – Kapiri Mposhi – Mkushi – Kalonje – Chilonga – Mpika – Isoka – Nakonde (grens)
Aantal km: ongeveer 1000 km
Totale km stand Nakonde: 21406 km

05-03-2007: Lusaka – Chibomba, 106 km
Vandaag gaan we weer verder. Na het ontbijt nog een bakje koffie en om 7.30 zitten we op de fiets. Allebei hebben we een zenuwachtig en vervelend gevoel. We vragen ons af waar het gevoel vandaan komt. We besluiten dat het van de Lariam komt. Lariam is de malaria profylaxe die we nemen en geeft bij veel mensen vervelende bijwerkingen, zoals depressies. We hebben er nog niet eerder last van gehad.
Als we om 12 uur al 70 km hebben gefietst houden we een lange pauze. Vandaag gaan we maar 100 km fietsen, dus kunnen we nu mooi tijd besteden aan dagboek schrijven en uitrusten. Het lijkt erop alsof het gaat regenen, en inderdaad, net als wij weggaan begint het te druppelen. Niets aan te doen, we gaan maar even door…
Om 16 uur zien we na lange tijd weer iets dat op een boerderij lijkt en we gaan daar kijken.
De baas, een Indier, is er niet maar we kunnen gerust wachten, hij moet over een uurtje thuiskomen. Na een uur hebben we het dagboek klaar, hebben we honger en is de baas er nog niet! De mensen op het erf zeggen dat hij om 18 uur thuis zal komen. We blijven zitten en omdat het nu al bijna donker is, kunnen we ook niet verder. Gelukkig komt er uiteindelijk een auto aan, en nog fijner is dat de man het heel leuk vindt dat we er zijn. Meteen wijst hij ons een kamer met warme douche, geeft ons een rondleiding door zijn huis en als we allemaal opgefrist zijn staat hij erop dat we een biertje drinken. We delen er een. Een kookmevrouw roostert pinda’s en maakt een indiase afrika maaltijd. Dat is ‘nshima’(maispap) met een curry. We eten pas om 22 uur en gaan daarna meteen naar bed.

06-03-2007: Chibomba – Kabwe – Kapiri Mposhi, 105 km
Om 7 uur op de fiets. Het is plakweer, na 5 km gutst het zweet alweer omlaag. Na 35 km is er een mooi restaurant met tuin. Daar houden we een pindapauze. Na een paar pinda’s komen er 4 blanke mannen de tuin in gelopen. Het zijn Denen die met grote interesse langs de fietsen lopen. Drie van hen hen zijn net geland en de vierde haalt hen op. Het zijn evangelisten die hier een project komen bezoeken. Bij het zien van de pinda’s en het horen van ons budget nodigen ze ons spontaan uit vooor een ontbijt: Eieren met spek, worsten, witte bonen in tomatensaus, toast en natuurlijk lekkere koffie! Het smaakt heerlijk en de mannen zijn goed gezelschap. Na een persoonlijke donatie voor onze reis nemen ze afscheid. Ja, het gebeurt echt dat mensen het zo leuk vinden wat we doen dat we een paar dagen extra gesponsord krijgen…
Op het ontbijt kunnen we bijna helemaal naar Kapiri fietsen. Daar komen we om 16 uur aan. We kijken bij MSF of ze een plekje voor ons hebben.
Een Spanjaard weet wel iets. We hebben geen idee waar we terecht zullen komen, maar na een uurtje wachten brengt hij ons weg met de auto. Het blijkt een hotel te zijn, met warme douche en eten!! Vandaag kan niet meer stuk!! We genieten en om 22 uur gaan we slapen.

06-03-2007: Kapiri – Mkushi, 101 km
Elke dag doen we 100 km en zo houden we ons mooi aan ons schema om op tijd in Nairobi te zijn. Het regent tegenwoordig ook weer elke dag en dus moeten we noodgedwongen een pauze inlassen terwijl de regen uit de wolken stort.
De weg naar Mpika buigt af van de drukke weg naar de `Copperbelt’. Nu hebben we niet meer 5 vrachtauto’s per uur, maar 3 die ons inhalen. Verder een enkele auto en veel fietsers op de weg. Het fietsen gaat lekker, vlak voor ons steekt een slang van 1,5 meter de weg over en even later helpen we een lokale met een lekke band.
Er zit al een groot gat in de binnenband, dat is met een touwtje dichtgeknoopt, de buitenband is ook al een keer genaaid. Omdat we onze schaarse plakkers niet zomaar kunnen missen, maken de man erg blij met een stuk ducktape. Het gat is dicht, nu bolt de band op tijdens het oppompen. Nog meer ducktape eromheen! Je ziet de man denken: die europeanen hebben altijd wel een wondermiddel bij de hand!!
Voor we verder fietsen doen we hem nog wat extra tape kado.
Die avond komen we via een tip van iemand onderweg, bij een nederlandse arts terecht. Hij is in Nederland geboren maar woont zijn hele leven al in Amerika en spreekt geen Nederlands. Desalniettemin heeft hij een bed en een warme douche voor ons.
Voor de geinteresseerden de website: www.lifeatchilonga.org

08-03-2007: Mkushi – Mkushi River, 39 km
De wind loeit en de wolken zijn donkergrijs. We pinnen geld en kopen brood. Vanaf nu tot aan de grens zal er niet veel komen, zegt men.
Na 19 km eten we brood en stappen weer op de fiets. Sommige dagen kletsen we honderuit, andere dagen is het fietsen meer een meditatie en zijn we de hele dag stil.
Ergens in de buurt moet ook een guesthouse zijn, dat is dan weer familie van mensen waar we in Durban hebben geslapen. We zijn eigenlijk niet van plan om erheen te gaan, maar juist als we het bord zien, gaat het regenen.
Michelle is thuis. Ze nodigt ons uit voor koffie en voor lunch. Haar man Vernon komt ook thuis. Hij was aan het werk op de boerderij. Ze verbouwen mais en sojabonen, en hebben pas sinds twee jaar elektriciteit!
Omdat het blijft regenen mogen we gerust blijven wachten tot het droog is. Dus kijken we lekker tv, eten veel verse groenten en gaan daarna naar bed.
Vandaag was het wereldvrouwendag. Dit wordt in de hele wereld gevierd, alleen in Afrika is het een vakantiedag!

09-03-2007: Mkushi River, 0 km
Hieperdepiep hoera!! Dienne is jarig! 27 jaar geworden.
Het regent nog steeds en Michelle en Vernon staan erop dat we wachten tot het droog is. We vullen de dag met TV kijken, macadamia noten afwegen en inpakken en TV kijken. Heerlijk.
`s Avonds toe peren uit blik ter ere van Dienne’s verjaardag. Deze keer geen reep chocola…

10-03-2007: Mkushi River – Chankalamo, 125 km
We proberen de achterstand in te halen en fietsen lekker door. Onderweg staan bordjes op straat met teksten als: `2 powerfull herbs`, `I cure HIV/ aids´. Er staat een man bij te schreeuwen. Hij is van mening dat als je van de wortels eet en wat kruiden erbij, je dan geneest van de `Bedroom ziekte`. We leggen uit dat we niet ziek zijn en we vragen of we een foto mogen maken. Dat mag voor 50.000 Kwacha = 10 euro.

Er zijn geen blanke boeren meer, dus slapen we vanavond in een klein dorpje, ongeveer 100 mensen. Omdat het vandaag zaterdag is, zijn de meeste mensen die we tegenkomen onderweg en in het dorp dronken. Dat vinden we minder prettig.
Bij de chief kunnen we slapen. Hij regelt een maiskolf die we eten en daarna duiken we onze tent in die tussen de kippen staat. Gezellig!


11-03-2007: Chankalomo – Kalonje, 126 km
De haan kraait al om 4 uur op een halve meter afstand. Halfdoof proberen we verder te slapen, maar het is kippen-opstaan-tijd. Om 6. 30 uur fietsen we weg. Iets verderop ontbijten we. Het brood dat we gisteravond gekocht hebben is al beschimmeld.
In de dorpjes hebben mensen nog nooit van brood gehoord en dus kopen we scones. Ook lekker.
Om 17.30 uur staan we voor de afslag naar Mutinondo Natuurpark. Volgens kenners moeten we erheen, alleen is het nog 25 km over een zandpad en daar hebben wij geen zin in, en zeker niet nu.
In het dorpje zien we een Jehova kerk. Die zien er overal hetzelfde en heel netjes uit in Zambia. We vragen of we in de kerk kunnen slapen. Het antwoord blijft uit. De mannen gaan overleggen. Daar zitten we niet op te wachten, over een uurtje is het al pikdonker! Toch wachten we even en als we daarna een kruisverhoor krijgen over ons geloof hebben we er genoeg van. Laat maar, we gaan bij de school kijken.
Morgen is ook een vakantiedag en dus zijn alle mannen van het dorp dronken. Gelukkig is de directeur van de school nog aanspreekbaar en hij weet precies wat we nodig hebben. Een hok en een emmer water. Dat is snel geregeld. Terwijl Dienne een maal van macaroni, wittebonen in tomatensaus en chili con carne mix kookt, haalt Coen een kaars, want er is geen elektriciteit.

12-03-2007: Kalonje – Chilonga, 50 km
De arts uit Mkushi heeft in Chilonga gewerkt. Er is een groot missiehospitaal. We gaan kijken of er nog leuke mensen zijn. We moeten even wachten, maar er blijken 5 nederlanders te zijn. Twee ervan zijn op bezoek voor Memisa, 2 studenten uit Rotterdam doen hier onderzoek naar ondervoeding (er waren erg weinig patienten/kandidaten…) en de manager.
We blijven tot morgen en hebben het heel gezellig.

13-03-2007: Chilonga – Mpika – Shiwa Ngandu afslag, 114 km
Na Mpika komt er een klim, en daarna is niet veel meer. Het landschap is groen, heuvelachtig en verlaten. Maar heel af en toe zien we mensen. We fietsen in stilte.
Om 16 uur zijn we in een dorpje en daar kunnen we slapen. Een jongen staat zijn hok aan ons af en slaapt vanavond in zijn restaurant. Het klinkt misschien raar dat we het woord hok gebruiken, maar meer is het echt niet. 4 muren, een golfplaat dakje dat lekt en een deur. Het bed is een soort mat op de grond. Aan de muur hangen reclamefolders als versiering.
In het badhokje: een vierkante meter afgezet met 2 meter hoge takken, wassen we onszelf. Koken een maaltijd onder toezicht van 10 kinderen, eten en naar bed als het donker is.

14-03-2007: Shiwa Ngandu afslag – Musanya, 137 km
Ongeveer 100 jaar geleden was er een engelsman die een mooi landhuis bouwde voor zijn geliefde. Zij wilde echter niet midden in de rimboe wonen en dus stond het huis lange tijd leeg. Nu wonen er afstammelingen van de man in en kun je het huis bezichtigen. Het is een groot landhuis in engelse stijl, midden in de bush. Omdat we er beiden geen zin in hebben, gaan we er niet heen. Het is ook 10 km van de weg. Da’s ook wel weer een nadeel van fietsen, je gaat minder snel uitstapjes maken. Het is maar goed dat we al heel veel langs de hoofdweg zien en meemaken.
De weg is nog steeds erg rustig, we hebben al een week tegenwind en het fietsen gaat in een soort trance. Beetje saai eigenlijk. We denken veel aan thuis en hebben misschien een beetje genoeg gezien van Zambia. Het landschap wisselt niet veel, dorpjes zijn armoedig, kinderen vragen om geld en mensen zijn niet al te snugger. We komen in Musanya en in iets dat ooit een school is geweest kunnen we overnachten.

15-03-2007: Musanya – Isoka- Kalungu, 107 km
Vandaag gaat het fietsen helemaal niet lekker en de fiets lijkt ook geen zin te hebben. We zijn al lang blij dat Coen zijn fiets het blijft doen en dat de schroeven in het frame blijven zitten…Met moeite komen we vooruit, nog zatter dan gisteren komen we in Kalungu aan waar een heel uitnodigend bord naar een camping met chalets staat.
We vragen of ze ons een chalet kunnen sponsoren voor een nacht. Het is een soort Zuid Afrikaanse missie en we mogen blijven. We genieten van de warme douche en het schone bed. Het is weer even een oase, zonder toekijkende mensen…

16-03-2007: Kalungu – Nakonde (grens Zambia) – Tunduma (grens Tanzania) - Vwawa
Volgens de paaltjes langs de weg is het nog ongeveer 45 km naar de grensplaats Nakonde. We hebben nog een paar broodjes, een soort witte bolletjes, en hopen daarmee de grens te halen. Na 35 km eten we ze op. Als de paaltjes naast de weg op ongeveer 2 km staan, kunnen we een grote plaats zien liggen op een berg in de verte. Een kilometer verder staat nota bene een bord: Nakonde 10 km!!! Niet te geloven. Nu moeten we nog 10 km verder fietsen, en een heuvel af en op.
Bij de grens is het een drukte van belang. Er rennen zeker 20 jongens met ons mee om geld te wisselen. Ze bieden allemaal een hele lage koers dus wisselen we ons Zambiaanse geld nog niet voor het Tanzaniaanse geld.
In het grensgebied en niemandsland staat het vol met auto’s en vrachtauto’s. Dienne haalt de stempels en Coen gaat achter geld aan. Er komt een Fransman binnenlopen bij de douane en hij wil ook graag volgens de juiste koers (volgens internet) wisselen. Hij blij, wij blij.

Nu kunnen we de grens over naar Tanzania.
Dienne gaat weer met de paspoorten naar de douane. Briefjes invullen, visa kopen en wachten. De klok gaat nu ook een uur vooruit, en ineens is het al 14 uur!
We hebben berehonger en gaan op zoek naar brood. Hier zijn niet van die lekkere broodjes dus eten we droog brood met banaan. Ook goed.
We stappen op de fiets en proberen zover mogelijk te komen vandaag.
Tanzania is een wereld van verschil met Zambia. Huizen van baksteen, schotelantennes op het dak, elektriciteit in de dorpjes, mensen zitten te eten bij restaurantjes, drinken de hele dag door cola, kinderen krijgen Fanta naar binnen gegoten. Er is veel ontbossing en veel akkerbouw, er worden pesticiden gebruikt tegen onkruid dus het ziet er heel netjes uit.
Tanzania is ook echt heuvelachtig, de hele weg op en neer!
In een iets grotere plaats vragen we bij een mooi huis of we in de garage mogen slapen. Bij binnenkomst zien we dat dat geen optie is, maar de man heeft wel een slaapkamer voor ons. Zijn vrouw is in Dar es Salaam en zijn kinderen zitten op kostschool, dus hij vindt het leuk dat we er zijn.
We eten ugali (dezelfde maispap als nshima in Zambia) met spinazie en vlees.