Dag 69 t/m 91, Marokko: Afrika is begonnen

Dag 69 t/m 72, 19-01-2006 t/m 22-01-2006

Van San Pedro (Marbella) via Estepona, Gibraltar en Algeciras naar Ceuta (Afrika)

Genietend van het mooie weer fietsen we naar Estepona waar we Cees en Paula ontmoeten. We raken met ze aan de praat en blijven twee dagen bij hen. We genieten van lekker eten, een super bed en veel gezelligheid.
In Gibraltar ontdekken we dat het hier geen Spanje is. Gibraltar is een dorp naast een rots in Britse handen. Alles is op en top Brits. Bobbies, rode telefooncellen en dubbeldekkers. Het verbaast ons dat dit anno 2006 nog bestaat.
De volgende dag nemen we de boot van Algeciras (Europa) naar Ceuta (Afrika). We vinden het beiden spannend om naar Afrika te gaan. Ceuta is een spaanse enclave in Afrika, en dus slapen we, in deze niet zo bijzondere stad, voor het laatst bij de spaanse Bomberos.

Dagtotalen: 116 km
Totaal: 3957 km


Dag 73, 23-01-2006: Ceuta – Tetouan

Vandaag is een spannende dag. We staan vroeg op. Voordat we Spanje verlaten, maken we onze laatste euromunten op aan brood. Vlak voor de grens zien we nog 2 nederlandse campers op een parkeerterrein staan en om de grensovergang nog een paar uur uit te stellen, gaan we nog even bij ze langs. Bij de stellen Entjes en Cost drinken we nog een bak lekkere koffie met Nederlandse kruidkoek.
Als we om 11 uur de grens naderen, komen ons al drommen mensen (marokkanen) tegemoet die honderden rollen toiletpapier, koekjes en luiers meesjouwen. Is dit een schaarstegoed in Marokko??
We kunnen niet direct Marokko in omdat er computerstoring is. Na een half uur briefjes invullen en paspoortcontrole, gaan we de grens over.

Een cultuurschok! Mannen met puntmutsen, veel zand op de weg, veel lawaai, oude barrels en arabische tekens. We kijken onze ogen uit.
Nadat we de grensplaats gepasseerd zijn, fietsen we over een bijzonder mooie weg naar Tetouan. De weg gaat langs de kust, het landschap landinwaarts bestaat uit groene heuvels. Vandaag komt de koning naar Tetouan over deze weg, dus wordt vandaag de weg schoongemaakt en geverfd. Omdat de koning in Tetouan komt, is het in de stad erg druk. Met onze fietsen komen we moeilijk door de menigte. Voor het Royal Palace drinken we onze eerste marokkaanse munt-thee. Deze is lekker en mierzoet. Niemand kan ons vertellen of de koning komt, en zo ja wanneer hij komt. Wanneer het bijna donker is, wordt het voor ons tijd het plein te verlaten en een plek voor de nacht te zoeken.
We gaan hier de brandweer proberen. Daarvoor worden we gestuurd naar de politie, boven op de berg. Zij sturen ons naar de brandweer 2,5 km onderaan de berg. Vervolgens moeten we achter een brandweerauto aan crossen, om weer bij de politie bovenop de berg uit te komen! Dienne blijft buiten om op de fietsen te passen. Ik probeer binnen in het engels uit te leggen wat de bedoeling is. Eerst word ik helemaal niet begrepen. En omdat er in mijn paspoort stempels van Iran en Pakistan staan, krijg ik een kruisverhoortje over wie ik ben en wat ik hier kom doen. Er wordt druk gebelt en gekeken in de pc. Na 45 minuten heerst er een vredige stemming en moeten we de hoofdcommissaris met auto volgen. Deze brengt ons 8 km buiten de stad naar een vriend met een zeer groot huis. In een super deluxe villa krijgen we eten, douchen en slapen we. Dit is een mooie binnenkomer.

Dagtot.: 65 km
Totaal: 4023 km

Dag 74, 24-01-2006: Tetouan – 33km voor Larache
Na een ontbijt met chocolade croissants, fietsen we om 11 uur weg.
We hebben wind in de rug. We fietsen over een goede asfaltweg richting Larache. De omgeving is prachtig groen, het zou zo Nieuw Zeeland kunnen zijn! De weg slingert door de heuvels. Het andere verkeer bestaat uit oude vrachtauto s die ons in een wolk van uitlaatgassen achterlaten.
We krijgen thee van een Marokkaan die in NL woont en tijdelijk bij zijn ouders is.
Tegen de avond komen we in een dorp waar we absoluut niet worden begrepen en waar het ook heel smerig is. (Afval, blubber en stront alom).
We willen er niet langer blijven en gaan op zoek naar het volgende dorp.
Bij de waterput vraagt Coen aan de vrouwen die er zitten of we in het dorp kunnen overnachten. Geen probleem.
We lopen met Hadhoum mee naar haar huis (hut zonder stroom en ruiten). Op het erf wordt net vers brood gebakken in een stenen oven.
Van buiten ziet het huis er niet zo bijzonder uit, van binnen is het een nette marokkaanse inrichting met een beklede bank rondom de kamer.
Alle buurvrouwen,met kinderen komen langs, niemand spreekt een andere taal dan Arabisch maar met handen en voeten komen we een eind. We krijgen al heel snel heerlijk eten voorgeschoteld: een rode tomatensaus met het versgebakken brood.
Verlichting is met een gaslamp en toiletteren gaat hier al niet meer in een toilet, maar met een keteltje het erf op… Even wennen, vooral als er ook nog een paar meegaan om te kijken.

Dagtot: 81 km
Totaal: 4104 km

Dag 75, 25-01-2006: 33 km voor Larache – Larache - 8km na Larache

Na een ontbijt van reif (een soort pannenkoek), stappen we weer op de fiets. Het hele dorp zwaait ons uit.
Bij het eerstvolgende tankstation zetten we ons neer voor een bak koffie en om de eerste ervaringen hier in Marokko te laten bezinken. Op het erf van de aardige familie wilden we geen rommel achterlaten en dus gaan we beiden met hoge nood bij dit tankstation naar de toilet. Kakken zonder wc-papier! (natuurlijk). Voor Dienne even wennen, geeft niks droogt wel weer op…
In Larache gaan we op een groot plein eten, we bekijken een oud fort, en de grote varieteit aan mensen die voorbijkomt. Sommige heel westers en anderen heel afrikaans. Wanneer we goed de stad uit zijn begint het te gieten. We schuilen in een bushalte (of iets dat daarop lijkt) en treffen Abdullah. Hij wil ons helpen bij het vinden van een slaapplek, en uiteindelijk komen we bij zijn familie thuis terecht. We worden door de hele familie, ongeveer 10 mensen, van harte welkom geheten en weer krijgen we bijna direct eten voorgeschoteld.
De ruimte waar we in zitten is erg mooi afgewerkt, met tegels aan de muur en pleisterwerk aan het plafond. Banken langs de muur waar iedereen op zit, ligt of hangt met een deken over zich heen.
We slapen die nacht in een andere mooie salon.

Dagtot.: 44 km
Totaal: 4149 km

Dag 76 en 77, 26 en 27-01-2006: 8 km ten zuiden van Larache

Het is een sinaasappelboer, en we mogen niet weg voor we de hele boomgaard hebben bekeken. Vandaag wordt er niet gewerkt. We weten niet waarom, maar het lijkt erop dat er niet gewerkt wordt omdat wij er zijn.
Nu het licht is, kunnen we ook goed zien hoe de rest van het huis eruitziet. De buitenkant is ruw beton, naast de 3 ingerichte salons is het interieur van binnen ook ruw beton. Boven is er een badkamer, maar helaas is er geen water! Tevens heeft men boven een speciale ruimte met zeer mooi pleisterwerk dat alweer van het plafond is gekomen door lekkage. De keuken is een ruimte zonder aanrecht, tafel of stoel. Gekookt wordt er op een houtskoolvuurtje en gas.
WC is ook bij deze familie weer een apart verhaal. Het lijkt wel alsof het heeeel bijzonder is, wanneer je vraagt naar de wc. Hier moet er eerst een sleutel gezocht worden. Na lang zoeken is de sleutel er, en blijkt de wc een kamertje uit beton met een gat in de grond te zijn(alleen plassen s.v.p.). Het lijkt erop dat er hier ooit een pot geplaatst moet worden. Grote boodschappen moeten we doen achter in de plastic-schapen-tent! incl. keteltje! We hebben werkelijk niet begrepen waarom de hele familie begint te giechelen wanneer een van ons naar de wc moest. We zijn er ook niet achter gekomen waar zij hun behoefte deden.
Ook hebben we er niets van begrepen dat het buiten koud was, en iedereen binnen zit met de jas aan en de deur wagenwijd open. De wind raasde door het hele huis.
De jongens hebben ons meegenomen naar de markt en de stad Larache.

Dag 78, 28-01-2006: 8 km ten zuiden van Larache – 7 km ten zuiden van Souk el Arba du Rharb

De familie wil dat we nog veel langer blijven, maar wij hebben besloten weg te gaan. Na een heerlijk ontbijt zitten we later dan gepland op de fiets. Het weer is goed en de weg uitstekend. Weer fietsen we door een groen heuvel landschap met in de verte het Rif-gebergte. Het is fijn om alleen met zn tweeen bij te kunnen kletsen. Aan het einde van de dag komen we in een dorp waar de straat bestaat uit blubber tot aan de enkels. Na wat discussieren kunnen we in een leegstaand huis blijven slapen. We maakten veel vrienden toen ze onze paspoorten zagen. Het dorpshoofd wil graag bij ons op de kamer slapen, om ons te bewaken. We maken hem duidelijk dat dat niet nodig is. Wanneer ik snachts ga pissen ontdek ik dat hij buiten voor de deur slaapt!

Dagtot.: 73
Totaal: 4224

Dag 79, 29-01-2006: 7 km ten zuiden van Souk el Arba du Rharb

Het regent enorm en vandaag blijven we hier. We worden goed verzorgd.

Dag 80, 30-01-2006: 7 km ten zuiden van Souk el Arba du Rharb – Rabat

Het is droog, dus weer tijd om te gaan fietsen. We fietsen met een hoog tempo naar Kenitra waar we op een parkeerplaats 2 nederlanders treffen de ons uitnodigen voor chocolademelk met speculaas. Het is gezellig en we blijven tot donker in hun camper. Omdat we alles willen fietsen slaan we de lift van Laurens en Atie af. Dus fietsen we, in het pikkedonker, de laatste 40km naar de hoofdstad Rabat. In Rabat gaan we opzoek naar een goedkoop hotelletje omdat we wel zin hebben in prive. Na 45 min. zoeken kom ik terug bij Dienne, die alweer een uitnodiging te pakken heeft van een marokkaanse notaris, Mounir. We fietsen achter zn taxi aan naar zijn huis, waar zijn moeder en zussen ook logeren. Waarschijnlijuk stinken we, en dus worden we direct naar de Hammam (badhuis) gestuurd. Daar worden we goed schoon, en Dienne krijgt een uitgebreide was/scrub-beurt van een van de zussen. Thuis is het gezellig en de dames koken een heerlijk maaltje.

Dagtot.: 111 km
Totaal: 4335 km

Dag 81 t/m 91, 31-01-2006 t/m 10-02-2006: Rabat – Fes – Meknes

Rabat:
In de heefdstad van Marokko laat Mounir ons vele plekken zien. Hij is verliefd op zijn stad en deelt dat met ons. Wij vinden Rabat een erg prettige stad. We zijn onder de indruk van het grote mausoleum van Mohammed 5 (de overleden koning, die Marokko de onafhankelijkheid bracht). Verder bekijken we de Kasbah des Oudaias, een witgeschilderd dorp met een grote verdedigingsmuur ten westen van Rabat, en we struinen door de soua (markt).

Fes:
Met de trein maken we een uitstapje naar Fes. Fes is bekend om zijn Medina met souas. Een medina is een oud stadsdeel. Vele marokkaanse steden hebben een medina, maar die van Fes is erg bekend om zn leerververij. Ook wij zijn onder de indruk van de grote bassins met mannen die de huiden kleuren met natuurlijke verf. Verder zijn er op de souas veel opdringerige mannen die gids willen spelen en geld af willen troggelen.

Meknes:
Op de terugweg van Fes naar Rabat, stoppen we even in Meknes. Meknes heeft een indrukwekkende stadspoort en natuurlijk ook weer souas. Op het plein van Meknes zijn kruidendokters en verhalenvertellers. Vanuit Meknes liften we met nederlanders, Eugene, Lydia, Taco en Marijke, mee naar Volubilis. Dit is de oudste romeinse stad in Marokko. Dienne en ik zijn erg onder de indruk van de mozaieken en de ontwikkelingen die er toen al waren.
Dienne is helaas ziek omdat ze wat verkeerds heeft gegeten. Ze heeft er meer dan 2 dagen last van gehad. Gelukkig is het nu weer helemaal goed.

We zijn nu weer in Rabat om te internetten en te wassen. Binnenkort gaan we via Casablanca en Marrakesch naar het zuiden.

Algemene indrukken van noord Marokko:
-In de boekjes staat dat je als vrouw anders behandeld wordt door Marokkaanse mannen. Mijn ervaring is dat alle mannen erg behulpzaam en gastvrij zijn.
-Veel mannen en vrouwen hier vragen ons naar vrijgezelle familieleden/ vrienden om mee te trouwen.
-Mannen gaan heel intiem om met mannen en vrouwen met vrouwen.
-Het eten is heerlijk, vaak wel vet en zoet.
-We kunnen ons wel voorstellen dat mensen, die reizen tussen de meer toeristische plaatsen gek worden van het gejengel over geld. Nepgidsen, rekeningen die niet kloppen.
-Veel mensen werken hier niet, ze hangen de hele dag rond (naar ons idee) en denken dat Nederland het paradijs op aarde is.
-Het leidingwater is meestal goed drinkwater.