Ethiopië 2: Lalibela, Axum, Gondar en Bahar Dar

05-13-1999

Gelukkig nieuwjaar!

Hallo allemaal,

Hoe gaat het bij jullie? Met ons gaat het goed. We zijn nog steeds in Ethiopië. Ook al waren we niet heel erg enthousiast over het land, we hebben er wel een uitgebreide tour gedaan. Ethiopië is namelijk een van de weinige landen in Afrika met cultuur.
Het land is niet gekolonialiseerd geweest (behalve de Italiaanse tijd van 1936 -1941) en het Christendom gaat ver terug in de geschiedenis. Ongeveer in de 6e eeuw na Chr. zijn er koningen geweest die naar Jerusalem zijn gereisd. In het hele land zijn er kloosters gebouwd die symbolisch Jerusalem nabootsen.
Verder heeft het land nog zijn eigen kalender en tijd. Vandaag wordt hier het millennium gevierd, op de 5e dag van de 13e maand. De dag begint om 6 uur en dat wordt hier aangeduid met 12 uur, 7 uur is 1 uur en 8 uur 2 uur. Soms is dat heel verwarrend, vooral als je een bus wilt halen…
Overal worden voorbereingen getroffen voor het millennium en werkelijk ALLES staat in het teken van het millennium. Twee weken ervoor wordt begonnen met het repareren en verbouwen van gebouwen voor het millennium. Gebouwen worden geverfd voor het millennium. Lichtjes worden opgehangen voor het millennium maar op zo’n manier dat wij totale duisternis verwachten zodra alle lampjes aangaan, ofwel door kortsluiting, of door stroom tekort.
(Het is nu een dag later en … inderdaad de stroom viel voor een paar uur uit. Gelukkig was het weer terug voor middernacht.)
Politiecontroles in de bus omdat ze een aanslag verwachten met het millennium. We hebben mensen gesproken die verwachten dat er een wonder gaat gebeuren in het jaar 2000 en dat het hele land in welvaart zal verkeren. We hopen maar dat het niet een al te grote teleurstelling zal worden.

De afgelopen anderhalve week hebben we een rondrit gemaakt met de bus langs Lalibela, Axum, Gondar en Bahar Dar. Ongeveer 2000 km in gammele bussen, met geiten op het dak, kippen in de bus en over slechte wegen. De uitzichten waren fantastisch, steile bergen en veel haarspeldbochten!
De bus rijdt niet harder dan gemiddeld 50 km per uur dus de eerste 600 km naar Lalibela hebben we 2 volle dagen over gedaan. De tweede dag zitten de raampjes dicht met opgespatte blubber dus we zien absoluut niets van de omgeving.

Lalibela:
UNESCO heeft in Lalibela een mooie keienstraat aangelegd die het dorp veel sfeer geeft. De politie arresteert de lokale bevolking als die achter toeristen aangaan en de gidsen hebben een uniform aan. Allemaal heel netjes geregeld.
Er zijn zeker 11 kerken die allemaal monoliet zijn, uit 1 stuk rots uitgehouwen. De Italianen zijn bezig met restauratie- en beschermwerkzaamheden. De kerken zijn erg nauwkeurig gemaakt en worden nog steeds gebruikt. Binnen hangen gordijntjes, lapjes, scheve schilderijen en in de tombes liggen de kleren van de bewakers. De muren en kruizen worden continu gekust en wij vonden dat wat onhygiënisch…
De schilderingen op de muren dateren uit vroegere tijden. We waren verbaasd over hoe goed het allemaal bewaard is gebleven. Samen met een gids dwalen we een dag langs en door de kerken.
De volgende dag maken we een wandeling in de prachtige omgeving. Er zijn hoge bergen en alles is groen. Het is een van de vruchtbaarste landen die we in Afrika gezien hebben.
De mensen bedelen overal en halen vaak het bloed onder onze nagels vandaan. Erg jammer.


Axum:
Omdat we éven geen zin hebben in 2 dagen 12 uur in de bus met hele slechte modderwegen, boeken we heel decadent een vlucht naar Axum. Na 40 minuten vliegen, een hapje en een drankje, landen we in Axum. Het is hier veel goedkoper dan in Lalibela. Voor 20 bir (1,60 euro) hebben we een leuke kamer gevonden. Het blijkt ’s nachts heel lawaaiig te zijn en Diënne krijgt diarree dus de volgende dag verhuizen naar een kamer met warme douche en toilet voor 50 birr.
In Axum zijn een paar honderd zuilen. Het zijn rechtopstaande stukken steen variërend van 1 meter tot 33 meter in hoogte en sommigen zijn nauwkeurig uitgehakt met vormpjes aan de voorkant. Daarna zijn ze rechtop gezet. Ze staan er al 1600 jaar!
Ook hier wandelen we wat rond in de omgeving omdat er buiten het dorp ook nog veel zuilen en graven zijn.

Gondar:
Gondar wordt ook wel het Camelot van Afrika genoemd. Er staat een groot kasteel dat recentelijk gerestaureerd is. We kijken er rond en gaan dan weer genieten van een heerlijke macchiato met een cakeje op een terras. We missen de fietsen een beetje. We zijn nu afhankelijk van de bussen dus wachten we veel. Dat gaat nu al vervelen.

Bahar Dar:
Bahar Dar ligt aan het Tanameer. Op de eilandjes in het meer staan nog enkele kloosters. Die bezoeken we niet. Wij gaan de Blauwe Nijl watervallen bekijken. Een uurtje in de bus hobbelen en dan een kleine wandeling. De watervallen hebben wel iets weg van de Vic’ Falls alleen heel veel kleiner. Er is een ’cultural begging village’ en veel jongens die ons willen gidsen over het ene pad dat er loopt.
’s Middags komen we andere Nederlandse reizigers tegen en we delen onze Ethiopië ervaringen onder het genot van een koffie.

Er zijn 2 wegen terug naar Addis. Een lange (580 km) en een korte (500km). De lange gaat misschien in 1 dag en meer waarschijnlijk in 2 dagen terwijl de korte meer waarschijnlijk in 1 dag gaat. We kopen een ticket voor de korte route en moeten de volgende dag om 5 uur bij het busstation zijn.
Soms is het wel fijn om een ’faranjie’, blanke, te zijn. We mogen eerder naar de bussen en om 5.20 uur hebben we eerste keus in de bus. 10 minuten later gaat het hek open en stormen honderden mensen op de bussen af. Het is bijna angstaanjagend. Om 6.30 uur rijden we weg. Prachtige bergen, slechte weg en af en toe dorpjes waar gestopt wordt om geiten, schapen en kippen te kopen voor het millennium. De kippen gaan in de bus, de schapen op het dak.
Na 14 uur zitten, komen we om 20.30 uur in Addis aan. Van het busstation lopen we de 5 km naar het huis waar we weer van harte welkom zijn.

Addis:
In Addis vragen we de volgende dag meteen het visum voor Djibouti aan. We hebben geluk. Omdat we fietsen krijgen we een twee maanden visum i.p.v. een maand. Dat is erg aardig. Nu hebben we wat meer tijd in Addis om te emailen, foto’s te organiseren en hopelijk op internet te zetten en een interview aan de krant te geven.
Waarschijnlijk fietsen we dinsdag 18 september verder richting Djibouti.

Groetjes!