Australië 5 16 juni 2015

Australië 5: Perth – Geraldton – Monkey Mia – Coral Bay – Exmouth – Karratha

Hallo allemaal,

Ik weet niet meer zo goed waar ik moet beginnen met schrijven, we beleven en zien te veel om jullie van alles mee te laten genieten. Als we een verslagje klaar hebben en foto’s daarbij uitzoeken, komen er alweer zoveel dingen bij die we zijn vergeten te schrijven! Sorry!

We reden weg uit Perth en besloten ook nog even bij Noel en Connie te kijken. Noel had ons op de camping in Melbourne uitgenodigd om bij hen in Perth langs te komen. Zij doen ook ‘Warmshowers’ (bieden onderdak aan fietsreizigers) en fietsen veel. Het is echt een ontzettend gezellig stel, waar we 2 nachten blijven. Ook hier slapen we gewoon in de camper voor de deur, dit is voor de jongens wel het fijnst. Connie is trouwens Nederlands, haar ouders zijn na de oorlog naar Australië geëmigreerd.

Dan vertrekken we echt naar het noorden, in Yanchep NP picknicken we en zien we een snaketurtle, dit is een schildpad met een lange nek, heel bijzonder. Er zijn ook Koalaberen, deze zijn in gevangenschap, van oorsprong komen ze hier niet voor.
Onderweg bekijken we de Pinnacles, dit zijn versteende boomresten.

In Geraldton besteden we de meeste tijd in een speeltuin aan zee, met een goed cafeetje ernaast. Via Robin, waar we in Perth verbleven, hebben we een adresje ten noorden van Geraldton bij haar zwager. Deze heeft een NL buurvrouw met een zoontje van 3. Voor alle jongetjes is het leuk om samen te spelen en Nederlands te praten, we blijven er 2 dagen hangen…

Daarna beginnen de echte hoogtepuntjes wel. In Kalbarri NP zien we de Murchison Rivier door een mooie kloof stromen. Jammer dat we deze bekijken met nog duizend vliegen om ons heen…

In Monkey Mia ontmoeten we de beroemde dolfijnen. Elke dag komen de dolfijnen een visje halen, onze jongens hebben zoveel geluk dat ze een visje mogen geven aan een dolfijn! De dolfijnen krijgen niet meer dan 3 visjes en zijn in principe wilde dolfijnen. Wat wel raar is, is dat in deze baai de meeste babydolfijntjes na een paar weken doodgaan… We blijven ons wel afvragen of dit toch niet iets met dit voederritueel te maken zou kunnen hebben… Desalniettemin hebben we wel genoten van de dolfijnen-ontmoeting.

We komen ongeveer 1000 km ten noorden van Perth en eindelijk wordt het warm! Lekker warm, zo’n 25 – 30 graden, zonnetje erbij. Tot onze grote verassing kwamen we op een perfect strand (Coral Bay) terecht: helder water, geen golven en een koraalrif 20 meter van het strand af!
We hadden weinig mensen over Coral Bay gehoord, en we wilden er even koffiedrinken, uiteindelijk zijn we er 5 dagen blijven hangen. We zijn absoluut geen strandmensen, maar dit was echt heerlijk! Met een kano met glasbodem kon je zo het koraal bekijken, de jongens wilden wel in de boot, maar alleen op het strand. Diënne heeft een heerlijk uurtje alleen in de kano doorgebracht. Coen heeft veel gesnorkeld.
In Coral Bay komen we op de camping achter dat als we aan het stroom staan, de lampen in de camper niet werken. We hebben sinds Melbourne niet meer aan stroom gestaan en hadden er dus nooit last van gehad. Maui (de camperverhuurder) adviseert een lamp te kopen en het in Karratha te laten repareren.
We genieten ook wel weer even van de camping, zeker na een stranddag is het wel heerlijk om even lekker te douchen en de wasmachines te gebruiken…
Jasper en Olaf vinden het heerlijk om in zee te zwemmen, Menno speelt liever in het zand.

We hebben veel over Exmouth gehoord, onze volgende stop. Dit moet ook al zo’n paradijselijk strand zijn. Mensen in Coral Bay vertellen ons wel dat het minder ideaal is kinderen omdat er meer stroming is. Toch gaan we erheen. De kampeerplaatsen op de campings zijn bijna altijd volgeboekt. Er is een camping waar je niet kunt boeken en daar vinden we een prachtig kampeerplekje. Het is een paar minuten rijden naar Turquoise Bay en deze doet zijn naam eer aan! Nog helderder dan Coral Bay, geen golfslag en vissen direct bij het strand. En koraal op 10 meter van het strand, met de prachtigste vissen!!! Echt ge-wel-dig! Weer kunnen we geen afscheid nemen.
Coen heeft met snorkelen een vis van een meter gezien, en hij weet het nu zeker: hij wil mee op een whaleshark tour! Met een boot de zee op om met een walvishaai te snorkelen/ zwemmen. Een walvishaai kan 8 meter worden en is de grootste vis die er bestaat!
’s Morgensvroeg staan we om 8 uur in het haventje om te vragen of er nog een plekje vrij is, en dat is er. Coen gaat mee op de boot en Diënne vermaakt zich een dagje met de kleine mannen.
De mensen op het strand kijken vol bewondering hoe netjes de jongens zich gedragen.

Na drie dagen nemen we afscheid van het strand, spoelen zand en zout van ons af in de douche bij de VVV en rijden verder naar het noorden.
Het wordt nu echt warmer, elke dag strakblauw en minimaal 30 graden. Juist nu begeeft ook de rest van de accu’s het in onze ‘woning’. De koelkast redt het nog net op het zonnepaneel overdag en we hebben genoeg kaarsjes. De step gaat niet meer uit en met 3 kleine kinderen is dit niet de meest ideale situatie. Maui kan niets voor ons doen en beloofd de volgende dag terug te bellen. Ook telefoonbereik is niet ideaal in West Australië, dus ook de volgende dag duurt het even voor goed contact gelegd is. Terwijl we naast een mijn op een parkeerplaats staan regelt Maui waar we kunnen laten repareren. Het is zaterdag en pas op maandag wordt er weer gewerkt… In Karratha kunnen we ‘wachten’ op een camping en een lamp aanschaffen.
Ondertussen is het maandag en vandaag is alle elektronica gerepareerd! Het is geen straf om hier te zijn. Karratha is een mijnstad, van alle winkels voorzien en campings met zwembad, helemaal niet erg!

Morgen gaan we naar Millstream NP, dan naar Karinjini NP. Dit moeten echt juweeltjes van Nationale Parken zijn. We kunnen er niet veel in, want er is veel dirtroad, wij moeten toch echt met de camper op het asfalt blijven…
Dan staan Port Hedland en Broome op het programma, waarschijnlijk kunnen we dan wel weer berichten…

Lieve mensen, wij vermaken ons prima. Het is en blijft druk met 3 kleine draken, we zouden meer moeten mailen en kaartjes sturen, vaker verslagjes maken en foto’s uitzoeken, maar… net als thuis zijn we ’s avonds wel moe als we eindelijk neerploffen met een theetje… Het komt er dus niet zoveel van.
We waarderen wel steeds meer dat met z’n vijven op pad zijn en echt veel tijd met elkaar kunnen besteden.

We hopen dat het in NL ook goed gaat bij jullie!

Lieve groeten, Coen, Diënne, Jasper, Menno en Olaf.